* Φυτρώνουν σαν μανιτάρια σε πλατείες και πολυσύχναστους δρόμους και κάνουν δουλειές με... φούντες
Καντίνες με απίστευτο τζίρο
Εχουν κύκλο εργασιών που θα ζήλευαν και τα πιο ακριβά εστιατόρια της πρωτεύουσας
ΑΓΗΣ ΜΑΡΚΟΥ | Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2005
Αρκετοί θεωρούν -και όχι άδικα -ότι τα υψηλότερα ενοίκια επαγγελματικής στέγης εντοπίζονται στην οδό Ερμού στο κέντρο της Αθήνας. Και όμως. Το πιο ακριβό μίσθωμα ανά τ.μ., που φθάνει τα 18.000 ευρώ τον χρόνο, το πληρώνει μία καντίνα 10 τ.μ. η οποία βρίσκεται σε μια από τις πιο γνωστές πλατείες της πρωτεύουσας! Πρόκειται για εντυπωσιακό νούμερο, αν αναλογιστούμε ότι το παραπάνω ποσό καταβάλλεται για την κατάληψη ενός κοινόχρηστου χώρου λίγων μέτρων από μια λυόμενη κατασκευή. Κρίνοντας όμως από τις εισπράξεις αυτού του είδους των επιχειρήσεων, ίσως και τα 18.000 ευρώ να είναι τελικώς λίγα.
Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία που συνέλεξε «Το Βήμα» για την μπίζνα της καντίνας, τα οποία δείχνουν ότι ο συγκεκριμένος κλάδος ίσως και να έχει τα μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους στην ελληνική οικονομία. Αν και δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές, από τη στιγμή που οι αδειοδοτήσεις και οι έλεγχοι γίνονται από διαφορετικές δημόσιες υπηρεσίες, υπολογίζεται ότι οι περίπου 1.000 καντίνες που δραστηριοποιούνται στο λεκανοπέδιο της Αττικής πραγματοποιούν ετήσιες εισπράξεις πολλών εκατομμυρίων ευρώ, που θα ζήλευαν ακόμη και τα πιο ακριβά και δημοφιλή εστιατόρια της πρωτεύουσας.
* Δύο μεγάλες κατηγορίες
Οι καντίνες διαχωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: σε αυτές που δουλεύουν σε «κλειστές» αγορές, όπως οι λαϊκές και τα παζάρια, και σε αυτές που δουλεύουν στον δρόμο και είναι είτε σταθερές είτε κινητές. Από τα στοιχεία του Οργανισμού Λαϊκών Αγορών Αθήνας, αυτή τη στιγμή έχουν δοθεί 45 άδειες για καντίνες εντός των λαϊκών αγορών. Σύμφωνα με καντινιέρηδες, ο μέσος ημερήσιος τζίρος τους φθάνει τα 350 ευρώ. Δηλαδή συνολικά οι ετήσιες εισπράξεις τους, σύμφωνα με συντηρητικούς υπολογισμούς, ξεπερνούν τα 4,2 εκατ. ευρώ (1,43 δισ. δρχ.)! Αυτός ο αριθμός αφορά μόνο τις 178 λαϊκές αγορές της Αθήνας και δεν περιλαμβάνει τους τζίρους των καντινών σε παζάρια ή άλλες εκδηλώσεις.
Ιδιοκτήτης καντίνας, τα στοιχεία του οποίου είναι στη διάθεση της εφημερίδας, ανέφερε ότι τις καθημερινές πωλεί στις λαϊκές που πηγαίνει περί τους 2.000 καφέδες, ενώ τα Σάββατα, όπου ο κόσμος είναι πιο πολύς, οι αριθμοί τριπλασιάζονται. Αυτό σημαίνει ότι αν η μέση τιμή πώλησης του καφέ ανέρχεται σε 0,75 ευρώ, τα ημερήσια έσοδα μόνο από αυτό το προϊόν μπορεί να κυμαίνονται από 1.500 ως 4.500 ευρώ! Ο ίδιος τονίζει ότι το κόστος του είναι μηδαμινό, καθώς με ένα κουτί καφέ αξίας 40 ευρώ παράγει 10.000 ποτήρια φραπέ. «Στις λαϊκές έχεις εξασφαλισμένη πελατεία μόνον από τους 300-500 πωλητές και πλανόδιους εμπόρους, ενώ ο κόσμος που τις επισκέπτεται, αν και έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, είναι αρκετός» επισημαίνει χαρακτηριστικά.
* Σε κέντρα και παραλίες
H δεύτερη μεγάλη κατηγορία καντινών, για τις οποίες δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία καθώς οι περισσότερες δραστηριοποιούνται χωρίς άδεια, είναι οι κινητές που ανάλογα με την ημέρα ή την εποχή του χρόνου αλλάζουν πόστο. Τον χειμώνα τις βλέπουμε έξω από νυχτερινά κέντρα, σε πολυσύχναστους δρόμους και σε διάφορες εκδηλώσεις και το καλοκαίρι στις παραλίες. «Σε μια πρόσφατη εκδήλωση στην οποία είχαμε στήσει τη δική μας καντίνα» σημειώνει ο κ. Γ. Νικολαΐδης, εμπορικός διευθυντής της αλυσίδας μικρογευμάτων «Γρηγόρης», «μέσα σε λίγη ώρα εμφανίστηκαν έξω ακριβώς από τον χώρο του event οκτώ καντίνες, οι οποίες χωρίς άδεια και χωρίς να τους ελέγξει κανείς άρχισαν να διαθέτουν τα προϊόντα τους».
Οι κινητές καντίνες δουλεύουν είτε το πρωί είτε το βράδυ. Το πρωί εξυπηρετούν τον κόσμο που πάει στη δουλειά του και εντοπίζονται σε βασικές οδικές αρτηρίες της Αθήνας, έξω από εργοστάσια και γενικότερα σε μέρη με πολλούς εργαζομένους. Από την άλλη οι «νυχτερινοί» έχουν πελάτες σχεδόν αποκλειστικά όσους γυρίζουν στο σπίτι τους μετά τη νυχτερινή διασκέδαση. «Αν εξασφαλίσεις τον χώρο έξω από ένα μεγάλο νυχτερινό κέντρο, ειδικά Παρασκευή και Σάββατο, έχεις τουλάχιστον 1.500 εν δυνάμει πελάτες» εξηγεί ένας εκ των παλαιότερων ιδιοκτητών καντίνας.
Πολύ μεγάλους τζίρους κάνουν και οι καντίνες που στήνονται σε δρόμους όπου διοργανώνονται αυτοσχέδιοι αγώνες αυτοκινήτου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί καντίνα που λειτουργούσε επί χρόνια στη Νότια Αθήνα, στο πιο κλασικό σημείο όπου στήνονταν οι λεγόμενες «κόντρες». H εν λόγω καντίνα απασχολούσε προσωπικό έξι ατόμων, δούλευε μόνο βράδυ και τα ταμεία της έσπαγαν όλα τα ρεκόρ, καθώς ορισμένες ημέρες οι εισπράξεις της ξεπερνούσαν ακόμη και τα 9.000 ευρώ!
* Οργιάζει η παρανομία
Οι μεγάλοι τζίροι και οι ευκαιρίες κέρδους δημιουργούν, όπως είναι λογικό, και εστίες παρανομίας στον κλάδο. Σύμφωνα με καντινιέρηδες, οι περισσότερες από τις μισές καντίνες λειτουργούν χωρίς άδεια, και μετακομίζουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα από δήμο σε δήμο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι άδειες από τις νομαρχίες Αθηνών και Πειραιά που ισχύουν σήμερα δεν ξεπερνούν τις 100, τη στιγμή που στους δρόμους του Λεκανοπεδίου κυκλοφορούν περί τις 1.000 καντίνες.
H ζήτηση πάντως για χορηγήσεις νέων αδειών αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Νομαρχία Πειραιά περισσότερες από τις μισές αιτήσεις για χορήγηση άδειας πλανόδιου εμπορίου αφορούν καντίνες, ενώ όταν πραγματοποιούνται δημοπρασίες για σταθερές καντίνες από τους δήμους, οι διεκδικητές είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν «αέρα» που μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τα 30.000 ευρώ για την εξασφάλιση μιας θέσης για λίγα χρόνια, τη στιγμή που το ύψος των ενοικίων είναι σχεδόν το ίδιο με τις μισθώσεις επαγγελματικών χώρων στους πιο εμπορικούς δρόμους του Λεκανοπεδίου.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artid=169503&dt=13/11/2005#ixzz0qpV67SLK